Αν έχει τύχει να βρεθείς στη Νάξο, σίγουρα έχεις κολυμπήσει στα γαλάζια νερά του Αγίου Προκοπίου! Εκεί λοιπόν που ξεκουράζεσαι και απολαμβάνεις τον καυτό ελληνικό ήλιο, θες κάτι να φας γιατί βρίσκεσαι σε διακοπές και έχεις ανάγκη από κάτι που με τη γεύση του θα σε ταξιδέψει και τότε φτάνει μια φωνή από μακριά << donats, βρε donats >>. Τα donats του Αγίου Προκοπίου έφτασαν….
Κοιτάζεις γύρω σου και βλέπεις έναν άνθρωπο κατάμαυρο από τον ήλιο, μια χαρακτηριστική φιγούρα νησιώτη, με το καπέλο του να κουβαλά μέσα στη ζέστη από το πρωί ως το απόγευμα ένα δίσκο με λουκουμάδες, αυτούς τους παραδοσιακούς με τη μπόλικη ζάχαρη, που όλοι ζηλεύουμε. Τα donats του Αγίου Προκοπίου έφτασαν….
Εκείνη ακριβώς την ώρα σκέφτεσαι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ανήκει σε αυτή τη κατηγορία που ισχυρίζονται ότι γέρασαν και δεν μπορούν… και απλά περιμένουν… άπραγοι και κουρασμένοι! Τι περιμένουν ούτε ξέρουν!
Αυτός ο άνθρωπος όμως είναι διαφορετικός, δεν το βάζει κάτω, δεν κουράζεται και ας φοράει στο πόδι του tape, Ταινία Κινησιοεπίδεσης γιατί πονάει. Τον λένε κυρ Θόδωρα και είναι 59 ετών, έχει μουστάκι και φοράει μικρά γυαλιά ηλίου που κρέμονται από ένα κορδόνι. Ο άνθρωπος αυτός εδώ και 28 χρόνια περπατάει 20χλμ την ημέρα πουλώντας ντόνατς, τα γνωστά ντόνατς του Αγίου Προκοπίου.
Ο κυρ Θόδωρας είναι μια χαρακτηριστική μορφή που δεν ξεχνάς εύκολα γιατί κάθε φορά που τον συναντάς εδώ στην ίδια παραλία χαίρεσαι γιατί είναι υγιείς για ένα ακόμη καλοκαίρι και ολοκληρώνει το έργο του, δηλαδή να μοιράζει λουκουμάδες και να προσφέρει καραμέλες στα μικρά παιδιά! Ο κάθε λουκουμάς κοστίζει λίγα ευρώ και αυτός κάθε μέρα γράφει πολλά χιλιόμετρα…. Κάθε μέρα περπατά με το δίσκο στους ώμους τη 3η μεγαλύτερη παραλία στην Ελλάδα με μήκος 4 χλμ άμμο… και δεν το κάνει μια φορά.. .
Όχι, το κάνει όσες φορές χρειαστεί από το πρωί στις 10:00 ως το απόγευμα που φεύγουν οι τελευταίοι επισκέπτες! Με τη φωνή του, την επιμονή αλλά και το χαρακτηριστικό περπάτημα του σε κάνει κάθε πρωί να τον αναζητάς με τα μάτια σου για να αγοράσεις donats που ποτέ δεν έχουν την ίδια γεύση με αυτά του φούρνου, αυτά είναι διαφορετικά… κρύβουν καλοκαιρινά όνειρα και συνάμα αναμνήσεις!
Αυτός ο άνθρωπος είναι άξιος θαυμασμού και σεβασμού γιατί δεν θαυμάζουμε μόνο αυτούς τους ανθρώπους που έχουν πτυχία αλλά και αυτούς που αγαπούν τη δουλειά τους, που έχουν δύναμη και θέληση! Σίγουρα ο κυρ Θόδωρας δεν νιώθει ‘μεγάλος’, δεν πονάει το κεφάλι του από τον ήλιο και τη ζέστη αλλά ούτε και από τον αέρα… έχει πείσει τον εαυτό του ότι μπορεί να το κάνει και το κάνει.
Όταν του είπα ότι θα γράψω για εκείνον, μου είπε.. τι το θες το όνομα μου, ποιος θυμάται τον κυρ Θόδωρα, γράψε καλύτερα για τον λουκουμά του Αγίου Προκοπίου, που τον ξέρουν όλοι!
Φυσικά και τον θυμούνται όλοι, αφού ο Άγιος Προκόπιος είναι μια παραλία που επισκέπτονται οικογένειες για πολλά πολλά χρόνια, έρχονται στο ίδιο ξενοδοχείο, στο ίδιο μέρος, στην ίδια παραλία, περιμένοντας να ακούσουν… ντόνατς, βρε ντόνατς και τότε είναι που καταφτάνει ο κυρ Θόδωρας.
Τελικά η ζωή μας είναι γεμάτη ανθρώπους σύμβολα αρκεί να μπορείς να τους ξεχωρίσεις μέσα στο πλήθος.
Βάγια Κρίκου
