Πολλές φορές τυχαίνει να με ρωτούν αν μου αρέσει το επάγγελμα μου και σε περίπτωση που γυρνούσε ο χρόνος πίσω αν θα διάλεγα κάποιο άλλο. Η απάντηση είναι πάντα η ίδια, όσες φορές και αν γίνει αυτή η ερώτηση.
Όχι δεν θα ήθελα να κάνω κάποιο άλλο επάγγελμα..
Είμαι εκπαιδευτικός από το 2010, η διδασκαλία για μένα είναι κάτι μαγικό! Η αλήθεια είναι ότι σ αυτή τη μαγεία με μύησε ο άνδρας μου, που ήταν ήδη στο χώρο της εκπαίδευσης πολλά χρόνια πριν από εμένα. Θα αναρωτιέστε για τι είδους μαγεία πρόκειται.
Κάθε φορά που μπαίνω στην αίθουσα να ξεκινήσω το μάθημα, νιώθω ότι μεταμορφώνομαι, φοράω το πιο λαμπερό χαμόγελο μου και το μυαλό μου αδειάζει από κάθε πρόβλημα ή δυσκολία. Τι είναι όμως αυτό που πραγματικά κάνει τη διδασκαλία τόσο σημαντική για εμένα; Μα ..φυσικά η επαφή με τα παιδιά!
Τα παιδιά έχουν να σου μάθουν πολλά, μοιράζονται μαζί σου προβληματισμούς, ιδέες και όνειρα από τον δικό τους παιδικό κόσμο. Έρχονται παιδάκια, που μόλις τελείωσαν το δημοτικό και φεύγουν άνδρες και γυναίκες έτοιμοι να ξεκινήσουν μια νέα ζωή.
Με κάθε γενιά που έρχεται και φεύγει μοιράζομαι και εγώ στιγμές από τη ζωή μου …από το μυστήριο του γάμου μου, την γέννηση του παιδιού μου μέχρι και το πτυχίο μου σε κάποια επιμόρφωση.
Ο χώρος της αίθουσας είναι ο δικός μου χώρος έκφρασης και δημιουργίας. Εκεί διδάσκω και μεταδίδω τις γνώσεις μου στα παιδιά, στους μαθητές μου, εκεί περνάω τις περισσότερες ώρες της ημέρας, εκεί ανταλλάσσουμε απόψεις, μοιραζόμαστε χαμόγελα και συναισθήματα.
Στον ίδιο αυτό χώρο βρίσκω διάφορους τρόπους να μεταδώσω τη γνώση και να καλύψω κάθε παιδί, κάθε του ανάγκη με κατανόηση και αγάπη. Μάλιστα, πέρσι μετά τη δεύτερη καραντίνα λόγω του covid19, που βιώσαμε όλοι, γυρίζοντας τη πρώτη μέρα στο φροντιστήριο έλεγα σ΄ όλους ότι νιώθω σαν ψάρι που μπήκε μέσα στη γυάλα του, δηλαδή στο δικό του χώρο, εκεί που μπορεί να ζήσει και να αναπνεύσει κανονικά.
Το πιο σημαντικό λοιπόν από όλα σ ΄αυτή τη δουλειά είναι ότι έρχομαι σε επαφή με τα παιδιά , τις πιο όμορφες ψυχές αυτού του κόσμου. Παιδιά που με κοιτάζουν στα μάτια σαν να θέλουν μέσα από τα δικά μου μάτια να δουν ότι μπορούν να ελπίζουν, μπορούν να ονειρεύονται και κάποια στιγμή θα οδηγηθούν στο στόχο τους. Σίγουρα ψάχνουν το έρεισμα τους και εγώ πρέπει να τα κάνω να νιώσουν ασφαλείς.
Τέλος σ’αυτό το επάγγελμα κάθε μέρα είναι ξεχωριστή! Κάποιες μέρες είναι δύσκολες και κάποιες άλλες πιο εύκολες και ευχάριστες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είμαι σ ΄ένα γραφείο συμπληρώνοντας χαρτιά και έχοντας απρόσωπες σχέσεις, έχω μια συνεχή αλληλεπίδραση με τα παιδιά που κάθε μέρα ανακαλύπτουν τον κόσμο και εγώ μαζί τους.
Υ.Γ 1 Ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει να καλύπτει μόνο τις μαθησιακές ανάγκες των μαθητών του αλλά και να αφουγκράζεται τη ψυχή τους.
Υ.Γ2 Αν και εσύ εξακολουθείς να αναρωτιέσαι αν σ΄αρέσει το επάγγελμα σου σκέψου πόσο αγαπάς αυτό που κάνεις και θα βρεις μόνος σου την απάντηση….
Βάγια Κρίκου
17/1/2022
