Γνωρίζεις καθημερινά ανθρώπους, έρχεσαι σε επαφή με φίλους, γνωστούς, αγνώστους, στην πόλη, στο χωριό, στο βουνό…
Ποιά είναι η διαφορά των ανθρώπων του βουνού όμως;;;
Όταν γνωρίζεις νέους ανθρώπους ή μιλάς με φίλους και τους λές ότι το πάθος σου είναι το βουνό και το σκι σε κοιτάζουν παράξενα, ειδικά όταν αυτοί νομίζουν ότι στο βουνό συμβαίνουν μόνο άσχημα πράγματα…
Ναι ξυπνάς το πρωί της Κυριακής σου από τις 6 τα ξημερώματα, νυστάζεις, αλλά λες θα πάω άσχετα με τον καιρό έξω…
Όταν λοιπόν όλα αυτά τα λες ή τα περιγράφεις σου λένε καλά πόσο μαλάκας ή τρελός είναι αυτός;;;
Σήμερα ήταν μια μέρα που ξυπνάω και έξω έβρεχε και φυσούσε. Σκέφτομαι αν πρέπει να ανέβω κ αν θα πάρω μαζί μου και το παιδί μου γιατί είχε προπόνηση στην ακαδημία της… στέλνω μνμ στην υπεύθυνη της σχολής κ μου λέει όλα θα γίνουν κανονικά… ΤΕΛΕΙΑ!!!
Ξεκινάμε και στον δρόμο βρίσκουμε αρκετό χιόνι αλλά το τοπίο μαγικό…Η κόρη μου έχει ήδη ξετρελαθεί με το τοπίο και αυτή η χαρά που υπάρχει ζωγραφισμένη στο πρόσωπο ενός παιδιού δεν περιγράφεται με λέξεις…
Φτάνουμε και η αλήθεια είναι ότι ο καιρός δεν είναι στα καλά του… αέρας, ομίχλη , κρύο αλλά όλοι στην θέση τους… οι δάσκαλοι με ένα γλυκό χαμόγελο και οι άνθρωποι που δουλεύουν στο βουνό ευγενέστατοι…
Εγώ προτιμώ να πιώ μόνος έναν καφέ στο σαλέ κ μετά να ξεκινήσω…
Συναντω φίλους που επιχειρούν στο βουνό και τα λέμε λίγο… Η κουβέντα γυρνάει γύρω από την κατάσταση που επικρατεί γενικά και εκεί αρχίζει η διαφορά…
Αν όλα έχουν μια σταθερότητα ακόμη κ όπως αυτή που έχουμε τώρα δεν φοβόμαστε τίποτα… όλα θα γίνουν καλύτερα…ναι ρε φίλε επιτέλους ακούω ανθρώπους αισιόδοξους…. Για αυτό είμαι ερωτευμένος με το βουνό γιατί οι άνθρωποι του σκέφτονται και λειτουργούν με χαμόγελο και αισιοδοξία, γιατί επιλέγουν να κρατάνε τα καλά και να χτίζουν, να ονειρεύονται σε αυτά… οι θύελλες, οι κακοκαιρίες είναι στην ζωή αλλά ξέρεις ότι θα βγει ήλιος… θα χαμογελάσουνε…
Στην πόλη αναρωτιέμαι, πόσοι είναι αυτοί που σκέφτονται έτσι;;; Πόσοι σου λένε ότι όλα είναι μαύρα και άραχνα και ότι τους φταίμε όλοι για όλα;;;
Τώρα συνεχίζω τον καφέ μου με ένα χαμόγελο και με την σκέψη ότι όλα θα γίνουν καλύτερα…
Γιατί το βουνό ξέρει να σου δείχνει τον δρόμο….
Ας τον ακολουθούμε….
Γιάννης Αναστασίου
